Mayıs ayıydı. Lütfi Banat İlköğretim Okulu’nda 4. sınıf (9-10 yaş) öğrencileri ile ”Yakalanmayacağınızı bilseniz, yani sonucunda ceza olmasa, kötü olan bir şeyi yapar mıydınız?”ı soruşturuyorduk.

Ali: ”Yaparım tabi, nasıl olsa yakalanmayacağım.”

Nisan: ”Bu başkasına kötülük yapmak değil, kendime kötülük yapmak demektir. Çünkü vicdanen yapamam:”

Mercan: ”Kendime yapılmasını istemediğim şeyleri, ne olursa olsun başkalarına yapamam.”

Emir: ”Günah olduğundan yapmazdım.”

Duru: ”Üzülebileceği için empati kurardım.”

İpek: ”İstediğini yapmak mı? Doğru olanı yapmak mı? Sanırım bu önemli.”